Pablo Neruda in Surigaonon

LOVE SONNET XX by Pablo Neruda

(This poem is one of my favorites. I supposed others who like Pablo Neruda's works know this. I translated the poem in Surigaonon and first posted in Arts & Literature, www.surigaoislands.com, 21 Oct. 2005.

Love Sonnet XX
(Pablo Neruda)

Kuman duyom, makasuyat ako nan pinakamingaw na mga linya,

Mosuyat pananglitan, 'An kangitngit nahugno sanan an mga asul na mga bituon misidlak sa kalangitan'

An hangin sa kangitngit mibijo sa langit sanan miuwang.

Kuman na duyom ako mosuyat sa pinakamingaw na mga linya
Nayujag ako sa ija, isahay nayujag sab sija sa ako.

Pagmaduyom pareho kuman, ako sija gigakos sa ako mga bukton
Gihadkan-hadkan ko sija sa ubos nan wayay udtanan na kalangitan.

Nayujag sija sa ako, isahay sa nayujag sab sija sa ako.Kay uman di man mayujag sa ija mga magana na mga mata.

Kuman duyom ako mosuyat sa mga pinakamingaw na mga linya.
Hunahunaon na waya na sija sa ako. Bation na nawaya nako sija.

Madungog an makabungog na duyom, mas makabungog kun waya sija.
Tapos mahuyog an mga gipangsuyat sa kayag pareho nan tun-og sa kasagbutan.

Umay mabag-o kun an ako yujag dili makapahunong sa ija
An duyom nahugno, waya na sija sa ako.

Amo ra ini. Sa malajo jaoy naga-awit. Sa malajo.
An ako kayag waya matagbaw na ija nawaya sija.

An ako mga mata nangita sa ija amora ra sab mokadto sa ija.
An ako kasing-kasing, nangita sa ija, nakay waya sija sa ako.

Amora na kangitngit an nagpaputi sa mga kakahuyan.
Kita, sa adto na panahon, dili na magkapareho.

Waya na ako mayujag sa ija, amo jaon an tinuod, nakay kagana mayujag sa ija.
An ako tingog nagapangita sa sa hangin na mosabod sa ija pagdungog.

Sa iban na. Sa iban na sija. Amora nan ako mga hayok sa una.
An ija tingog. An ija mahayag na lawas. An ija malayom na mga mata.

Waya na ako mayujag sa ija, amo jaon an tinuod, nakay bagan nayujag gihapon ako sa ija.
Kadali ra an pagkayujag, madugay an pagkalimot.

Tungod sa mga duyom na amora kuman ako sija gigakos sa ako mga bukton.
Waya natagbaw an ako kayag na ija giwaya sija.

Maski pa man ini na katapusan na ija ako gipasakitansanan inin na an katapusan na mga linya na ako isuyat para sa ija.

----
(in English)


(Love Sonnet) XX

Puedo escribir los versos más tristes esta noche.

Escribir, por ejemplo: "La noche está estrellada,
y tiritan, azules, los astros, a lo lejos".

El viento de la noche gira en el cielo y canta.

Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella también me quiso.

En las noches como ésta la tuve entre mis brazos.
La besé tantas veces bajo el cielo infinito.

Ella me quiso, a veces yo también la quería.
Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos.

Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido.

Oir la noche inmensa, más inmensa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocío.

Qué importa que mi amor no pudiera guardarla.
La noche está estrellada y ella no está conmigo.

Eso es todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.

Como para acercarla mi mirada la busca.
Mi corazón la busca, y ella no está conmigo.

La misma noche que hace blanquear los mismos árboles.
Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.

Ya no la quiero, es cierto, pero cuánto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oído.

De otro. Será de otro. Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos.

Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto el amor, y es tan largo el olvido.

Porque en noches como ésta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.

Aunque éste sea el último dolor que ella me causa,
y éstos sean los últimos versos que yo le escribo.



XX

Tonight I can write the saddest lines.

Write for example, 'The night is shattered
and the blue stars shiver in the distance.'

The night wind revolves in the sky and sings.

Tonight I can write the saddest lines.
I loved her, and sometimes she loved me too.

Through nights like this one I held her in my arms.
I kissed her again and again under the endless sky.

She loved me, sometimes I loved her too.
How could one not have loved her great still eyes.

Tonight I can write the saddest lines.
To think that I do not have her. To feel that I have lost her.

To hear immense night, still more immense without her.
And the verse falls to the soul like dew to a pasture.

What does it matter that my love could not keep her.
The night is shattered and she is not with me.

This is all. In the distance someone is singing. In the distance.
My soul is not satisfied that it has lost her.

My sight searches for her as though to go to her.
My heart looks for her, and she is not with me.

The same night whitening the same trees.
We, of that time, are no longer the same.

I no longer love her, that's certain, but how I loved her.
My voice tried to find the wind to touch her hearing.

Another's. She will be another's. Like my kisses before.
Her voice. Her bright body. Her infinite eyes.

I no longer love her, that's certain, but maybe I love her.
Love is short, forgetting is so long.

Because through nights like this one I held her in my arms
my soul is not satisfied that it has lost her.

Though this be the last pain that she makes me suffer
and these the last verses that I write for her.